Óþverri

SVONA MENN ÆTTU ALLIR AÐ VERA Í LOKUÐUM VINNUBÚÐUM ÞAÐ SEM EFTIR LIFIR ÞEIRRA ARMA, SKÍTUGA LÍFI. HVENÆR ÆTLA YFIR- OG DÓMSVÖLD AÐ VAKNA?

HVERS VEGNA VAR OG ER EKKERT GERT?

Barnaníðingur yfirheyrður

Athugasemdir

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 8.1.2013 kl. 07:13]

Ég hygg að margir hafi setið, sem lamaðir, að loknu Kastljósi gærdagsins. Kastljós boðar meira af slíkri hrollvekju í þætti kvöldsins.

Partur af viðbjóðnum er sú staðreynd að fram til skamms tíma var það nánast reglan að gera allt til að fela "viðbjóðslegar gerðir" þessara manna, þó þær væru nánast á allra vitorði.

Aðalatriðið var að forðast óhjákvæmilegt "hneyksli", ef upp kæmist. Það var minna aðkallandi að stöðva þessa menn og tryggja öryggi og velferð barnanna. Börnunum var vel fórnandi svo ekki kæmi kusk á hvítflibbana. Enn örlar á þessari tilhneigingu.

Það virðist sem velferð og öryggi barna á svona stofnunum hafi ekki aukist, þvert á móti hið gagnstæða,  þegar trúarkenningum var blandað saman við rekstrarformúluna.

Það er umhugsunarefni, ekki hvað síst fyrir boðbera orðsins.

[Ask not what your country can do for you, but what YOU can do for your country! (IP-tala skráð) 8.1.2013 kl. 09:13]

Byrjar eiturbyrlarinn Axel að nýðast á þeim sem hugsa öðruvísi en hann sjálfur? Auðvitað misnotar margt fólk sér það traust, og vissu einfeldni, sem ríkir oft innan trúarlegra stofnanna og alla velmeinandi einfeldningana þar. Það þýðir ekki að trúfélög sé út af fyrir sig verri en önnur félög. Trú er ekki glæpsamleg.

En afhverju gerist ekkert í þessum málum? Kannski út af stöðugum hótunum og gífuryrðum í garð þessara manna. Þeir vita að samfélagið fordæmir barnanýðinga, réttilega, og þora því ekki að leita sér hjálpar. Ef samfélagið myndi virða það við þann sem þjáist af svona kenndum að hann leiti sér nógu fljótt hjálpar, til að koma í veg fyrir hann fremji glæpinn, og litið væri á slíka menn sem hetjur, hugrakka menn sem þora að viðurkenna vandann áður en hann nær tökum á þeim, og tæki svipað á öðrum sem þjást af andsamfélagslegum eða ofbeldisfullum hneigðum, verðlaunaði þá fyrir að leita sér læknisaðstoðar áður en illa fer,.......þá kæmu margir út úr þessum myrka skáp, öllu samfélaginu til góðs.

Við verðum að þróast sem samfélag og sem manneskjur, og þá mun þetta vandamál leysast. Vandamálið er vandamál okkar allra, eins og öll önnur vandamál samfélagsins.

Ég get ekki ímyndað mér, sem betur fer, hvernig er að burðast með eitthvað jafn hræðilegt og barnagirnd. En ég dáist innilega að þeim sem hafa þessar hvatir en hafa hemil á þeim. Þeir eru sannar hetjur og hafa með sjálfstjórn sinni bjargað ótal mannslífum. En margir hafa ekki þessa sjálfstjórn og ef þessi fordæming ríkti ekki í samfélaginu þá myndu þeir kannski byrja að tala um þetta við skólasálfræðinginn strax í menntaskóla eða seinni bekkjum grunnskóla, og fá aðstoð við að láta þetta ekki ná tökum á sér. Þannig myndi meinið upprætast. Blint hatur býr bara til meiri þjáningu. Með þessu er ég ekki að segja að þeir sem hafi gerst brotlegir eigi ekki að fá refsingu. Hana á að þyngja verulega, og ætti lágmarksrefsing fyrir brot af þessu tagi, ef alvarlegt er, að vera um 25 ár, ef ekki lífstíðardómur.

[Ask not what your country can do for you. (IP-tala skráð) 8.1.2013 kl. 09:15]

Verðlaunin sem ég á við eru að sjálfsögðu einföld. Virðing fyrir því að breyta rétt. Samúð fyrir að þjást af svo ógeðfelldum hvötum. Og ókeypis fyrsta flokks læknisaðstoð á kostnað skattborgara í mannbótaskyni.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 8.1.2013 kl. 13:34]

Þegar fólk sem treystir sér ekki til að skrifa undir nafni tjáir sig hérna á blogginu, hvort sem er á minni síðu eða annarra, finnst mér það oftast ekki svaravert.

En þegar verja á glæpamann af verstu tegund, glæpamann sem játar skýlaust brot sín, og gæti þess vegna hafa leitað sér hjálpar fyrir löngu, og væna menn eins og Axel um eiturbyrlun er mér nóg boðið.

Að ætla fólki, sem hefur upplifað það að börnin þess lentu í höndum barnaníðinga, að kalla þessi úrþvætti hetjur er með þeim hætti að manni verður bumbult af að lesa.

Áð vitna í John F Kennedy sér til stuðnings er ákaflega einföld  og ódýr lausn þegar fólk þorir ekki að kvitta undir skrif sín.

[Jósef Smári Ásmundsson, 8.1.2013 kl. 14:34]

"Ask not what your country".Þið kynferðisglæpamenn ættuð nú ekki að tjá ykkur mikið á bloggsíðum þó það sé undir dulnefni.Þið þekkist um leið af málflutninum og hinu sjúka hugarfari sem hann ber með sér.

[Ask not what your country (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 03:02]

Ég myndi aldrei verja þennan mann. En ég veit hatur hefur aldrei komið neinu uppbyggilegu til leiðar, heldur hræðir þá sem þjást af svona kenndum örugglega frá því að þora að greina frá því. Ég virði þá sem hafa þessar kenndir og hafa aldrei gert neinum neitt fyrir því. Þeir eru til. Samkvæmt rannsóknum þjást 1% karlmanna af barnagirnd, sem er óhuggulega stór og fjölmennur hópur, og í þeim hópi eru gamlir menn sem engum hafa gert illt og þessir menn eru hetjur. Þeir eru þó að mínu mati færri en raun væri, ef samfélagið myndi ekki fordæma þessar hneigðir sem slíkar, en ekki bara ef verknaður fylgir. Ef verknaðurinn er ekki hvatirnar væri sagðir illur, þá væri hægt að ná þessum mönnum á unglingsaldri og með hjálp skólasálfræðinga gætu þeir yfirstigið vandamál sín. Auðvitað þarf þá mikla hvatningu til slíks frá samfélaginu. Í raun ætti að taka þetta fyrir í kynfræðslu sirka í 11 eða 12 ára bekk, þegar margir byrja að "fikta" í sér yngra fólki, af þessum 1% sem eru með þessar hvatir. Samfélagið hefur ekki efni á þessari blindu fordæmingu. Þessir ungu menn myndu eingöngu leita sér hjálpar ef samfélagið sýni vissa samúð með þeim mönnum sem þjást af svona kenndum sem hljóta að vera ógeðfelldar að glíma við, og erfiðara fyrir þá sem það gera, svo lengi sem þeir brjóta ekki af sér, og sýni þeim virðingu sem hafa sjálfstjórn til að láta ekki eftir þeim og líti á þá sem hetjur. En eins og komið hefur fram í Kastljósi býður þetta samfélag ekki upp á neina aðstoð fyrir svona menn svo tala megi um. Það er engin markviss aðstoð eða forvarnir, og þegar þeim er sleppt úr fangelsi (sem að mínu mati ætti oftast nær aldrei að gera), þá býðst þeim engin sálfræðiaðstoð nema borguð að fullu úr eigin vasa (sem er auðvitað galtómur eftir fangelsisvistina og lítið um atvinnutækifæri). Þeir fá bara aðstoð EFTIR að þeir hafa verið dæmdir og bara á MEÐAN þeir eru í fangelsi. Það eitt sýnir að VIÐ erum sjúkt samfélag. Sýkin er ekki bara hjá þeim. Og sýkin birtist fyrst í þöggun, svo í úrræðaleysi, svo í djöfulgeringu sjálfra hvatanna (en ekki bara verknaðarins) og síðan í gagnslausu hatri og heift, sem engu kemur til leiðar, en að láta hvern þann 13 eða 14 ára dreng sem glímir við svona hvatir draga sig lengra inn í sýna skel og leita sér ekki hjálpar (en rannsóknir sýna yfirgnæfandi meirihluti brotamanna byrjar brotaferil sinn sem börn eða unglingar, og hjálp virkar sjaldnast ef hún er veitt of seint á lífsleiðinni.) Að þið skuluð svara mér á þann hátt sem þið gerið sýnir hversu langt svona hatur getur gengið. Það er sorglegt að einhver skuli dæma orð manns án þess að lesa þau gaumgæfilega.

Ef þetta er of flókið eru hugmyndir mínar hér í stuttu máli:

Það er samfélagsleg nauðsyn að gera skíran greinarmun á hvötum og verknaði. Við verðum að hvetja unga menn með svona hvatir að "koma út úr skápnum" ef svo má segja, og verðlauna þá með viðurkenningu fyrir siðferðilega rétta breytni og hugrekki fyrir að leita sér sálfræðiaðstoðar áður en þeir fremja brotin. Þeir munu ekki gera það hvatningarlaust.

Þá menn sem hafa brotið af sér, þeim á aftur á móti að halda inni mun lengur. En ef það mun ekki gerast, sem því miður er ólíklegt í íslensku lagaumhverfi, skammarlegt sem það er, þá á ríkið alla vega að halda sálfræðiaðstoð áfram EFTIR að þeir koma úr fangelsinu. Þeir sem yfirgefa fangelsi eru oftast orðnir mjög blankir og fá oft enga vinnu vegna þess þeir eru á sakaskrá og hafa ekki efni á að borga fyrir slíka aðstoð sjálfir. Ef þeir fá hana ekki mun samfélagið aftur á móti borga fyrir það. Það ætti að vera skylda að þeir sæktu slíka aðstoð.

Þið hafið sýnt ykkur hvorugt svaraverð og Jósef Smári ætti að leita sér aðstoðar út af hatri sínu. Flest þekkjum við fórnarlömb þessara afbrota og fjöldi þeirra sem tjá sig um þessi mál eru það örugglega sjálfir. Jósef er örugglega í öðrum hvorum hópnum. Það er gott við erum að tjá okkur um þessi mál, en þar til fyrir um 15 árum lágu þau í svo miklu þagnargildi lítið var um þau talað nema í nafnlausum lesendabréfum til vikublaða og slíkt. Það er erfitt að tjá sig um eitthvað undir nafni og í eigin persónu sem stendur manni í raun of nærri og of stutt er í tárin. Glæpamaður af neinu tagi, og hef, sem betur fer, og hef engan skilning á því hvernig það gæti verið að vera haldinn andfélagslegum hvötum af þessu tagi umfram þann litla sem lestur sálfræði- og félagsfræðibókmennta ýmis konar hefur veitt mér. En flest illt í heiminum er afleiðing blinds haturs sem kemur í veg fyrir skynsemi og vísindalegar lausnir á málum, aðeins yfirvegað og allsgáð þjóðfélag getur unnið að lausnum sem virka, en ekki þjóðfélag sem er sturlað af bræði. Bræðin mun bara færa hina ungu upprenndandi brotamenn lengra og lengra inn í skápinn af ótta við að verða fórnarlömb hennar, en það þarf mikið hugrekki til að ungur maður, sem lífið hefur leikið það illa á einhvern hátt að hann hefur þessar ónáttúrulegu hvatir, leiti sér hjálpar áður en hann breytist í glæpamann, og hann mun ekki hafa það án hjálpar og stuðnings samfélagsins. Þið eruð að koma í veg fyrir það með að láta í blindni undan bræði í stað þess að í yfirvegun leita að lausnum. Sýnist ykkur það á heiminum að tjáning haturs komi miklu góðu til leiðar? Við þurfum að hefja okkur yfir hatrið, sem ég skal alveg viðurkenna ég finn innra með mér einnig, en ég vel að láta ekki eftir því á þennan hátt, því ég get séð það geti haft samfélagslega slæmar afleiðingar eins og að hrekja unglingspilta sem svona eru staddir frá því að leita sér aðstoðar og það vil ég ekki hafa á samviskunni en gjarnan koma í veg fyrir. Í mínum augum eru þeir gömlu menn þarna úti sem alla æfi hafa verið með þessar kenndir en ekkert gert einhverjir virðingarverðustu þegnar samfélagsins. Sjálfstjórn þeirra hefur bjargað mannslífum og ber að virða. Ég vil frekar trúa hægt sé að fjölga þeirra líkum, fyrst vandamálið birtist nær alltaf á barns- eða unglingsaldri, þegar manneskjan er enn móttækileg fyrir leiðréttingu og persónuleikinn mótanlegur og sveigjanlegur, með faglegri hjálp í réttum höndum, heldur en fyllast af svartsýni og næra það hatur sem ég finn til kynferðisglæpamanna. Mér finnst ég ekki hafa neinn rétt á því og ekki þið heldur. Sýnum yfirvegun.

[Ask not what your country (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 03:13]

Skýring á nafni mínu er bara sú að ég er sannfærð um, þó enginn aðdáandi Kennedy sé, að við getum öll lagt okkar litla lóð á vogarskálarnar til að lagfæra þetta vandamál. Það verður að þrísta á ríkið að beita sér fyrir meiri forvörnum og efla kynfræðslu um afbrigðilegar hvatir, því um einn af hverjum 100 drengjum efri bekkja grunnskóla og menntaskóla, virðist samkvæmt rannsóknunum hafa slíkar hvatir. Og það á að fjalla um slíkt ekki með fordæmingu sem leiðir til hræðslu og feluleiks, heldur með samúð, og af mestu virðingu fyrir þeim sem fengu verri spil en aðrir og þurfa að glíma við ljótari hvatir en við hin, en tekst að spila vel með þeim, sýna hugrekkið að biðja um aðstoð, breyta rétt gagnvart meðborgurunum og verða því aldrei glæpamenn. Fyrir utan forvarnir er eftirfylgnin mikilvægust. Við getum leyst þetta allt með skynsemi. En blind og hamslaus tjáning haturs, sem við næröll finnum þó fyrir í garð afbrotamanna, hefur aldrei neitt leyst í allri sögu mannkynsins, mun aldrei gera það, og gerir allt vont ennþá verra.

[Ask not what your country (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 03:40]

Nenni ekki svívirðingunum og les-letinni hér, en stend við það sem ég sagði. Skil þennan eftir hjá ykkur í staðinn. Hann er betur máli farinn og talar betri íslensku en ég. Kannski skiljið þið hann frekar. http://maurildi.blogspot.com/2013/01/barnamisnotkun-etta-snyst-ekki-bara-um.html

[Ask not what your country (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 13:41]

Ég kalla það eiturbyrlun að ala á sundrungu og fordómum með því að útsetja trúarsöfnuði fyrir ofsókum lúterska meirihlutans. Aðventistar hafa sama tilverurétt og aðrir og eru ekki verri en þjóðkirkjan, íslenska ríkið, en nokkur önnur stofnun. Án umburðarlyndis fyrir ólíkum lífsskoðunum mun þetta samfélag liðast í sundur, umburðarlyndi er límið sem heldur samfélaginu saman, samfélagi sem verður sífellt fjölbreyttara og fjölmenningarlegra, og umburðarlyndi er eina uppspretta friðar og hagsældar sem mannkynið hefur nokkurn tíman átt.

[Guðrún Einarsdóttir (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 16:23]

Áhugaverð hlið á málinu, bæði álit lögfræðingsins, sem veit sínu viti og hefur góða alhliða menntun um þessi mál, svo og að skoða komment æst múgsins sem rangtúlkar orð hennar algjörlega. Hún vill láta fyrirbyggja vandann með réttu viðhorfi og byrgja brunninn áður en börnin detta ofan í hann, en ráðist er á hana sem einhvern talsmann barnanýðinga. Við búum í sjúku og seku þjóðfélagi, en neitum að vitkast og læra. http://www.dv.is/frettir/2013/1/9/utskufun-barnanidinga-er-haettuleg/

[hilmar jónsson, 9.1.2013 kl. 17:43]

Hvernig væri nú að fara að slaka á í því að höggva mann og annan og reyna heldur að fókussera á það hvað við,/þjóðfélagið getum gert til að sporna við þessum ófögnuði ?

[Bergljót Gunnarsdóttir, 9.1.2013 kl. 22:08]

Spurðu ekki landið.

Vil taka það fram að ég hata ekki þennan mann, en er afturámóti ofsareið, en þar er töluverður stigsmunur á.

Ég vil hann og hans líka í lokaðar vinnubúðir, þar sem þeir geta ekki gert neinum mein, á meðan yfirvaldið grípur ekki í taumana og dómsvaldið er af ýmsum völdum svo slappt að þessir sjúku menn komast upp með atferli sitt aftur og aftur.

Þetta er samfélagsmein sem verður að lækna, og ég sé ekki aðra lausn á því en þessa, meðan allir atferlis og hinir fræðingarnir virðast gersamlega ráðþrota, að loka gerendurna frá tilvonandi fórnarlömbum.

[Jóna (IP-tala skráð) 10.1.2013 kl. 05:04]

Vinnubúðir ætti ekki að taka í mál sem samfélagslega lausn við nokkru einasta vandamáli, því það eru þær aldrei. Vinnubúðir hafa alltaf verið notað af andlýðræðislegum og fasískum stjórnvöldum sem hafa jafnan komið þangað fólki sem þeim var í óþökk, vegna pólítískra skoðana eða menningarmismuns og annars sem ekki er raunverulegur glæpur, gerfi-lýðræðisstjórnir koma mönnum þangað með að sakfella þá saklausa, sem er létt mál, eða láta fólk "hverfa" eins og gerist í gríðarlegu mæli í ýmsum "lýðræðisríkjum" bæði Asíu og Suður Ameríku. Ef þú heldur þú og þínir frændur séu hafnir yfir slíkt, mundu þá bara eftir Hitler. Ríki sem getur "hagnast" á föngum og afbrotum verður síður viljugt til að beita forvörnum og sérþekkingu til að uppræta þau, því fangarnir spara ríkinu tekjur sem ókeypis vinnuafl. Sumar ríkisstjórnir hvetja menn óbeinlínis til afbrota, svo sem gegnum fjölmiðla, til að spara ríkiskassanum fé, sérstaklega gerist þetta á erfiðum tímum og þegar kreppa skellur á. Við lifum ekki í góðum heimi, og það verður að banna hluti eins og vinnubúðir til að koma í veg fyrir skuggahliðar mannlegs eðlis. Betra væri að fangarnir sem fá ókeypis sálfræðimeðferð gengjust líka undir einhvers konar tilraunir (mannúðlegar að sjálfsögðu, og með eigin samþykki) og fræðilegar rannsóknir ýmis konar, til að vist þeirra mætti nýtast vísindasamfélaginu í forvarnarskyni. Það er ástæða fyrir því að öll siðmenntuð þjóðfélög hafa aflagt vinnubúðir fyrir löngu, og hún er sú að þau bjóða upp á misnotkun, sem litla menntun í sagnfræði, félagsfræði, stjórnmálafræði og slíku þarf til að sjá að er raunin, og í raun ætti hyggjuvit þar að duga hverjum meðalgreindum manni sem lætur ekki hefnigirni og heift ráða för eins og barbari.

[Jóna (IP-tala skráð) 10.1.2013 kl. 05:18]

Og ef við förum aðeins dýpra í siðfræðilegu hliðina á þessum hræðilegu málum er augljóst hverjum sem náttúran gaf ekki litla greind að ríkisstjórn sem hagnast á glæpamönnum, með að hafa þá sem ókeypis vinnuafl, er samsek glæpamönnunum, alveg eins og þjófsnautur er samsekur þjóf, sá sem kaupir stolinn varning telst sekur, eða sá sem horfir á klámspólu og styður þannig klámiðnaðinn er samsekur honum í mannsali hans og misnotkun á eiturlyfjasjúklingum og geðveiku fólki, eins og flestar klámstjörnur eru bæði, og eru það oftast einmitt vegna þess að þær voru kynferðislega misnotaðar í æsku (og þetta sanna félagsfræðilegar rannsóknir á þeim á við um meirihluta þeirra, þó undantekningar séu til). Maður sem kaupir varning sem hann veit var framleiddur í verksmiðju sem stundar barnaþrælkun eða hjá fyrirtæki sem hefur verið uppvíst af slíku, svo sem Nike varð í Indónesíu, er samsekur forsvarsmönnum barnaþrælkunnar. Þangað til fólk skilur þessa hluti fer ekkert að breytast, en það að ríkisstjórnir breyti sjálfar illa og hagnist með einhverju móti á glæpum eða glæpamönnum setur slæmt fordæmi fyrir almenning sem fer þá að líta á slíkt sem eðlilegt. Því miður er lítt greint fólk í þessu samfélagi og því mikilvægt greindara og menntaðra fólk afstíri skrýlræði og hefnigirni þeirri sem endar í borgarstyrjöldum og blóðsúthellingum hvar sem hún fær að vaða uppi. Vinnubúðir eru siðferðilega óréttlætanlegar og þær bjóða upp á spillingu og misnotkun þegar ríkisstjórnir eiga gróðavon, og eru sérstaklega hættulegar á tímum eins og okkar þegar öfgaflokkar ýmis konar, sérstaklega þó til hægri, eru að auka fylgi sitt í öllum nágrannalöndum okkar, og við þekkjum sögu þeirra of vel til að skilja ekki hvert það myndi leiða ef lagaumhverfið yrði hliðhollt vinnubúðum, til að láta undan blóðþyrstum, skammsýnum almenningi. Endurhæfing fanga og mannbótastarf þeirra á meðal er hagsmunur alls samfélagsins. Misnotkun þeirra með þrælahaldi er það engan veginn. Ókeypis vinnuafl er þrælar og þrælahald hefur verið afnumið í öllum siðmenntuðum ríkjum. Siðmenntað og framsýnt ríki kemur fólki úr umferð öðrum til góðs, afþví það er þeim hættulegt, og sjálfum því líka, því það er engum manni gott að fremja glæpi. Það bætir þá sem bæta er unnt, með hjálp sérfræðinga, ungt fólk sem lenti á glapstigum ýmis konar, en fangar eru einmitt oft fórnarlömb kynferðisafbrota, lítill hluti þess hóps verður kynferðisafbrotamenn sjálft, en gríðarlega stór hluti leiðist út í hluti eins og eiturlyfjanotkun og þjófnað  og stundum verri hluti eins og vændi sem fylgir fjármögnun hans, því eiturlyfin slá á stanslausa sálarkvöl sem mörg slík fórnarlömb upplifa meira og minna allan daginn, allt sitt líf. Ef þú villt kynferðisafbrotamenn fari í vinnubúðir og færð það í gegn skal ég LOFA þér því sem nemandi mannkynssögunnar að það verður MJÖG stutt í þessi fórnarlömb afskiptaleysis samfélagsins, sem er hluti af vandamálinu og sjúkt sem heild líkt og kynferðisglæpamennirnir, ungir menn á glapstigum eiturlyfja og fleiri, verði líka settir í vinnubúðir, og þá verður vist þeirra lengd svo ríkið megi hagnast á þeim um leið og ómannúðlegri menn komast til valda innan stjórnmálaflokkanna eða gegnum nýja flokka, sem getur alltaf gerst bæði á hægri og vinstrivæng, og MUN gerast, því það er alltaf bara tímaspursmál og einungis gott lagaumhverfi stöðvar slíka menn af. Því er svo mikilvæg raunveruleg þrískipting ríkisvalds og aukið vald hæfari dómara, sem ríkisstjórnin getur ekki kúgað.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 12.1.2013 kl. 01:09]

Það sem ég á við með vinnubúðir er ekki að hafa fjölda manns í launalausri vinnu við harðræði Hitlerstímans eða neitt slíkt. Barnaníðingar á Íslandi eru ekki fleiri en svo að þeir kæmust auðveldlega fyrir, undir strangri gæslu og sálgæslu á sveitabæ, ég tek sem dæmi Bitru. Ég er því síður að tala um pólitískar fangabúðir.

Mér finnst að það þurfi að taka þessa menn úr umferð, leyfa þeim að vinna tilfallandi störf gegn greiðslu, þar til mögulegur árangur sést, en láta þá dúsa áfram ef þeir sýna engin batamerki. 

Ég er sammála þessu með þrískiptingu valdsins, svo er það annað mál að koma upp hæfari dómurum.

[Big picture (IP-tala skráð) 12.1.2013 kl. 08:10]

Það er ennþá fáránlegra að ætla að láta mennina græða á vinnu sinni með að veita þeim greiðslu. Fangelsi eiga að vera endurhæfingarstöðvar, og ekkert annað. Ríkið á hvorki að geta hagnast af glæpum með neinu móti, né á það að "refsa" mönnum eins og viðgengst í ósiðmenntuðum barbarasamfélögum. Við höggvum ekki mann og annan lengur, og það er ástæða fyrir því blessaðar vinnubúðirnar þínar hafa verið aflagðar næstum alls staðar á Vesturlöndum en þrífast í öllum helstu einræðis og mannréttindabrotaríkjum heims. Tillögur þínar eru fáránlegar og einkennast af heift, en eru ekki settar saman eftir heilabrot af neinu tagi. Kynntu þér sögu fangelsismála betur og leggðu saman tvo og tvo. "Látum þá vinna!" eru bara plebbísk hróp út í loftið og það væri rangt, hvort sem þeir fá borgað eða ekki. Villtu þá ekki bara láta leggja niður Klepp og breyta í Verksmiðju svo veslings ríkið og Baugur geti grætt á fólkinu?

Launuð vinna, láglaunavinna, er algengasta form þrælahalds í dag. Eiginlegt þrælahald, þegar menn fengu fæði og húsaskjól og ákveðinn lífsstandard gegn vinnuframlagi hefur verið lagt niður, en þess í stað hafa "þrælarnir" nú fengið að búa enn heima hjá sér, að vísu við óbærileg lífsskilyrði mun verri en þau sem þrælar almennt höfðu. Ef þú kaupir fötin þín í verslunum eins og Hagkaup eða neitt "Made in China", þá ert þú með því að styðja slíka þrælkun nú þegar, og þarft ekki frekari útrás fyrir að vilja hneppa menn í þrældóm. Vestrænn almenningur hefur hneppt þriðja heims þjóðir í verksmiðjuþrældóm, sem þær leiðast út í út af þjóðarskuldum við fyrrum evrópska nýlenduherrasýna, sem voru svo góðir að veita þeim "lán" til að byggja sig upp eftir andlegt niðurbrot hinna söm. Stórhluti barnafata og leikfanga fyrir börn eru unninn af börnum hér á Íslandi, og er það eitt dæmi um barnanýð það sem vestrænn almenningur stundar. Þangað til þetta og svipuð mein verða upprætt mun enn viðgangast kúgun og hvers kyns viðbjóður gegn öðrum mönnum. Því við líðum þetta sem samfélag, og högnumst á með margvíslegu móti. Horfðu á myndina "Blood mobile" á youtube, um hvernig norrænir gsm símar eru til komnir vegna barnaþrælkunnar, og oft einnig dauða barna. Þessa síma kaupa flestir Íslendingar. Horfðu svo á "Flow-for the love of water" og sjáðu áform Evrópumanna um að hindra aðgang afríkumanna að hreinu vatni, borgi þeir það ekki, og hvernig vestræn stórfyrirtæki frá Evrópu en einnig Ameríku eitra vatnsból í þriðja heiminum og hneppa fólk í þrælahald. Það er ekki skrýtið að sjúk samfélög geti af sér sjúkt fólk eins og barnanýðinga. Þessi samfélög eru nýðingar sjálf að stóru leyti, og það nýð þarf að uppræta með öllu móti.

[Big picture (IP-tala skráð) 12.1.2013 kl. 08:15]

*stór hluti af leikföngum og fötum fyrir börn hér á Íslandi er unnin af börnum í öðrum löndum. Þegar Íslendingar fara erlendis kaupa þeir svo helst föt í H og M, og hafin var herferð fyrir að fá það fyrirtæki hingað til lands á Facebook. Fyrir H og M vinna mest bláfátækar mæður sem þræla myrkranna á milli og hitta aldrei börnin sín, í því skyni að reyna að láta enda ná saman, en það tekst ekki og börnin eru vannærð og mörg fársjúk. Um mannréttindabrot H og M hefur líka verið gerð heimildarmynd á youtube. Vestræn ríki og fyrirtæki hafa ekki rétt á að nýðast á brúnum börnum með þessu móti og er það glæpur og mannréttindabrot sem við erum öll samsek um. Sami hugsunarháttur og veldur því við líðum það er rót þess að barnanýðingar eru til. Við þurfum ÖLL að breyta þessu.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 12.1.2013 kl. 11:40]

Mig grunar Bergljót að "allir" sem eiga hér "nafnlaus" innlegg ásamt "Guðrúnu Einarsdóttur" séu einn og sami aðilinn. Mig grunar að þetta sé sami aðili og kom ítrekað inn hjá mér og alltaf undir nýju og nýju dulnefni og bakkaði upp bullið í sjálfum sér. Þetta er stíllinn og handbragðið hans, sýnist mér.

Mér er svo sem sama þó menn skrifi undir dulnefni. Það er eitthvað rotið við það að skrifa sífellt undir nýju og nýju nafni og ekki fyrir minn smekk. Hann sinnti ekki viðvörunum og er núna eini aðilinn sem er lokað á hjá mér.

Þú væri gaman ef þú kannaðir IP tölurnar á innleggjunum.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 13.1.2013 kl. 05:13]

Hárrétt Axel, takk fyrir að benda mér á þetta. Það er ákaflega erfitt að fá yfir sig  kjaftæði, þar sem viðkomandi hefur svo mikla þörf fyrir að ráðast á aðra að hann/hún gleymir sér, og verður á þversögn ofaní þversögn.

Eins og það er gaman að skiptast á sloðunum hérna á blogginu, er svona yfirgangur ekkert nema, ja hvað skal segja - fasiskur dónaskapur sem enginn á að líða