Lifað með lyginni?

 

Langar að ympra á máli málanna í dag,  því það hafa sótt mjög svo á mig hugsanir vegna þess sem ég kalla aðfararinnar að Guðrúnu Ebbu.   Skal tekið fram að þetta  er einlæg skoðun mín.

Umræðan um fjölskyldu séra Ólafs Skúlasonar tröllríður öllu í samfélaginu í dag og ásakanir frá elsta barninu hans, Guðrúnu Ebbu,  um gróf kynferðis brot gengn henni þegar hún var barn og síðan aftur seinna, efaðar af mörgum.

Eftir að bróðir hennar, sjálfur prestur,  kom fram í Kastljósi og lýsti því yfir að þetta væru einhverjar uppdiktaðar falskar  minningar, heimilislíf þeirra og bernska hefði verið með eðlilegum hætti, og enginn á heimiliniu þ.e. móðir hans, ekkja Ólafs, og systir þeirra Guðrúnar Ebbu, hefðu fundið eða séð neitt óeðlilegt. Þar með var hann í raun búinn að lýsa GE lygara og hafði móður sína og systur að bakhjalli..

Ég  get ekki annað en trúað hverju orði sem GE segir. Frásögn hennar virkar ákaflega sannverðug, fyrir utan að maður var búinn að heyra sögur af hverkyns káfari og ruddi maðurinn væri, í mörg ár.

Hvernig stendur á því, ef hún skyldi nú hafa eitthvað brottgengt minni eftir löng samtöl við allskyns meðferðarfulltrúa og sálfræðinga, að hún fór til sálfræðinga til að leita sér hjálpar, þ.e. áður en þeir fóru að rugla hana í ríminu.

Hvað getur smábarn, sem var fjögurra ára þegar ofbeldinu lauk að mestu leyti, þ.e. kynferðisofbeldinu, vitað um þessa hluti. GE segir sjálf að hún hafi gert allt til að leyna þessu. Ofbeldið átti sér stað inni á prívatsalerni  Ólafs, sem sonur hans kallar gestaklósett, en   Ólafur geymdi  þar rakdót og snyrtivörur.

Á þessum árum voru svokölluð gestasalerni yfirleitt ekkert notuð af heimamönnum, en Ólafi  hefur greinilega þótt þægilegt að geta snyrt sig í friði og stundað þá hluti sem honum bauð við að horfa þarna inni. Sonur hans var svo ungur á þessum árum að hann hefur varla getað farið á salernið sjálfur, hvað þá fylgst með hvað aðrir voru að gera þar.

Þáttur móðurinnar er eins og hann snýr að okkur, þáttur vonsvikinnar og niðurlægðar eiginkonu, sem skiljanlega á svo erfitt með að kingja lífi sínu að hún kýs að þegja, og hylma yfir með manninum sem hélt alla tíð fram hjá henni, með valdi eða bara hinsegin, og misnotaði síðan dóttur þeirra í öll þessi ár.

Þetta er skelfilegur harmleikur, og ennþá skelfilegri fyrir það að lygin virðist eiga að fá að ráða ferðinni, systkyni GE og börn móður hennar eru neydd til að lifa í efanum alla ævi, vegna þess að þau sáu ekkert heyrðu ekkert og vissu ekkert.   Þau kusu  að rengja systur sína og nánast að taka hana af lífi opinberlega,  til að reyna að slétta málin út fyrir móður sína, og hreinsa margásakaðan glæpamanninn föður sinn af ódæðunum.

Mér finnst Guðrún Ebba mjög heilsteypt persóna í dag og ég ber mikla virðingu fyrir henni að vilja flagga sannleikanum, mér þykir bara hreinlega vænt um hana.

Móðirin sem ber það fyrir sig að vera orðin gömul og vilji ekkert með þetta hafa, fær því miður ekki sömu einkunn, þó henni sé mikil vorkunn, en henni á eftir að líða illa öll elliárin þar til hún deyr , því hver getur yfirgefið barnið sitt á þennan hátt,  til að lifa við lygina, vitandi innst inni að maðurinn  hennar var búinn að sitja á svikráðum við hana áratugum saman.

Því miður er valdurinn að þessu öllu farinn yfir móðuna miklu og sleppur illu heilli við að standa fyrir máli sínu hér á jörð. En ég held ekki að það hvarfli að nokkrum heilvita manni að hann sé saklaus, þrátt fyrir að sannleiksgildi orða Guðrúnar Ebbu sé efað.

Vonandi hefur kirkjan augun opin eftir þessa hræðilegu reynslu, og kannar öll mál sem kunna að varða afbrot þjóna hennar vel, og bregst við á viðunandi hátt, svo við þurfum ekki að minnast fleiri biskupa sem afbrotamanna. 

Athugasemdir

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 11.11.2011 kl. 17:54]

Já mín kæra. Svo viturlega skrifað!

[Ásdís Sigurðardóttir, 11.11.2011 kl. 18:19]

Mér finnst persónulega að ég geti ekki dæmt um þetta mál, nema að því leiti að ég hef heyrt um káf hans og ósæmilega framkomu við konur í gegnum árin, en með það hvernig hann á að hafa farið með GE sem barn tel ég mig ekki geta sagt neitt. Þetta er eitt af þessum ljótu málum sem aldrei upplýsast 100% og verða alltaf ljót sár í hjörtum þeirra sem þurfa að upplifa þetta og lifa með því.

Mér finnst reyndar ekki hægt að gera þetta WC mál svona mikilvægt, veit um fullt af heimilum þar sem lítil klósett voru notuð mismikið af heimilisfólki og mér hefur aldrei þótt skrítið þótt heimilisfaður eða móðir ættu þar dót til snyrtingar og þá annað frekar en hitt.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 11.11.2011 kl. 18:29]

Ég byggi þetta á því að ég trúi henni, en finnst heldur ekki að það skipti máli hvort þetta var eitthvað prívat salerni eða ekki, það var notað af honum, það er allt og sumt.

Aðalmálið er Hvers vegna ætti hún að taka það upp á miðjum aldri að ásaka föður sinn á þennan hátt og sprengja upp heimilið, vitandi vits hvað það hefði í för fyrir hana sjálfa?

[Axel Jóhann Axelsson, 11.11.2011 kl. 19:09]

Eftir að hafa lesið bókina get ég ekki annað sagt en að allt málið er jafn undarlegt og það er ógeðslegt.

Hvort sem minningarnar eru falskar eða ófalskar er þetta allt saman mikill harmleikur og auðvitað mestur fyrir Guðrúnu Ebbu, þó auðvitað sé það líka hrikalega erfitt fyrir aðra fjölskyldumeðlimi, sem engan grun höfðu um eitt eða neitt fyrr en áratugum síðar.

Þetta er harmleikur fyrir alla viðkomandi.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 11.11.2011 kl. 19:22]

Tek af öllu hjarta undir það Axel.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 11.11.2011 kl. 22:07]

100% sammála þessari færslu, takk fyrir skrifin Bregljót.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 11.11.2011 kl. 22:49]

Afar góð færsla Beggó mín, ég trúi Guðrúnu Ebbu algjörlega, hef talað við marga sem hafa lent í svona ofbeldi eins hlustað á þá sem vinna með þolendum og mér dettur ekki í hug að rengja neinn í svona málum.

Þetta er að sjálfsögðu harmleikur, en að mínu mati mestur fyrir Guðrúnu Ebbu þar sem hún missir fjölskylduna við að segja sannleikann og það er eftir rannsóknum að dæma afar algengt.

Hvenær ætlum við að hætta þessari þöggun og koma upp á borðið með málin, það á að vera hægt að segja frá án þess að missa virðingu sína

[Bergljót Gunnarsdóttir, 11.11.2011 kl. 23:04]

Hugsaðu þér léttinn Milla mín, sem hlýtur að fylgja því að segja bara sannleikann, afdráttarlaust, og horfast í augu við hann, hversu hræðilegur sem þér finnst hann., því hann versnar ekkert við að koma upp á yfirborðið. Það er þetta sem ég skynja hjá Guðrúnu Ebbu og þess vegna stend ég með henni.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 12.11.2011 kl. 08:20]

Já það er léttir, ég þekki eitt svona mál afar vel, með léttinum kemur líka sorg, sorg yfir því að fjölskyldan snýr baki við þolendanum, en í staðinn koma klettarnir sem styður við bakið á þolendum.

Ég tel að þeir þolendur, konur/menn sem lifa ofbeldið af, fái styrk til að lifa, þó oftast eftir margra ára hörmungar því þeim er ætlað að vera stoðin og fyrirmynd fyrir aðra þolendur.