Rómeo og Júlía Vesturports

Besta leikhússupplifun mín til þessa, og hef ég verið dyggur áhorfandi og aðdáandi þess sem vel hefur verið gert í íslensku leikhúsunum, allt frá því Þjóðleikhúsið var opnað,  síðan kom tími  frjálsu leikhópanna og auðvitað er gamla Iðnó og Borgarleikhúsið  meðtalið, er sýning Vesturports á Rómeo og Júlíu, sem ég sá í kvöld.

Leikhúsið hefur alltaf höfðað til mín með öllum þeim töfrum sem því geta fylgt. Stundum tekst sérlega vel til, stundum bærilega, en því miður fylgja líka nokkrar virkilega vondar sýningar sem fá mann til að finna svo til með leikhúsinu að maður fer heim með kökk í hálsinum.

En stundum gerist það líka, og það gerðist í kvöld, að það er eins og léttur blær skjótist undir leikhússvængina. Sá blær sefar alla sorg og sút og gefur manni nýja sýn á tilveruna.

Þetta á ekkert skylt við efni leikverksins, sem er harmleikur, en fluttur á mjög svo gamansaman hátt, en þó svo táknrænan, að bláköld alvaran og sorgin kemur alltaf fram á svo  fallegum nótum að maður grét innra með sér á meðan maður hló og skemmti sér eins og allir í salnum.

Takk Vesturport þetta var eins og að finna fjársjóð.   

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 27.4.2012 kl. 09:39]

Frábært að heyra, enda hefur þessi sýning gengið afar vel bæði heima og erlendis. 

[hilmar jónsson, 30.4.2012 kl. 21:49]

Á eftir að sjá þetta og hlakka til.

Sá hinsvegar hinn magnaða harmleik, Brekkukotsannál í bíó paradís.

Sennilega einhver magnaðasti harmleikur sem ratað hefur á innlenda ræmu.

Hvað er þetta annars með þig Begga mín, ertu eitthvað farin að slufsa við bloggskrifin ? Er ekki farið að líða full langt á milli ?

[Bergljót Gunnarsdóttir, 1.5.2012 kl. 00:22]

Takk fyrir tilskrifið bæði tvö.

Sá Brekkukotsannál fyrir um það bil 100 árum og fannst mikið til um.

Er að reyna að herða mig upp í að skrifa öðru hvoru, en það er eins og andagiftin, sem ekki var nú merkileg fyrir, hafi bara gufað upp. Er þó ákveðin að gefast ekki upp fyrr en í fulla hnefana, því þrátt fyrir allt er mér svo nauðsynlegt að pústa út, eða bara tjá mig á rólegu nótunum, svona á stundum.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.5.2012 kl. 01:25]

Skil þig ljúfan mín.