Stimplar og stimpilmenni

 

Ég bý við Hexian Xilu  sem útleggst Hósiansílú og til að muna það í byrjun, söng ég alltaf, svona innan í mér, Hósana, hei sana og þá kom það rétt út framburðarlega. Núna býr Elín við Gungjuan Xilu (Gúngjúansílu) en það er nokkuð auvelt að muna þegar maður bara hugsar um Don Juan - af öllum. Gungan Juan, já (á spænsku) og lu sem þýðir gata. Ég er bara ansi heppin að fyrrnefnd persóna var raggeit  á köflum þó hann tæki örlögum sínum af karlmennsku í allri þrjóskunni - og að ég skuli hafa haft það fyrir leik sem krakki að muna hitt og þetta eftir svona löngum leiðum. Æfingin skapar ekki bara meistarann, heldur líka rugludalla. 

Kínverska hefur ekki mörg orð, en hvert þeirra hefur mjög margar merkingar eftir framburði og hann  verður að vera hárréttur til þess að þú sért ekki að segja eitthvað allt annað en þú vildir sagt hafa. Hún er alltaf skrifuð á táknmáli. Stundum sér maður undurfögur skilti með stórum fallegum táknum og stendur lengi og gapir yfir myndlistinni í þessu og gleðst í hjarta sér hvað maður upplifir fegurðina í mörgum myndum. Ég er löngu hætt að spyrja hvað þau þýða, því það er oftast eitthvað ópóetískt eins og -  Hamboragabúlla Gumma - eða eitthvað viðlíka - sem skellir allri rómantík, á augabragði. 

Götumerkingar eru allar á táknmálinu en oftast með vestrænu letri neðanmáls. Þetta er því miður ekki nóg, því ef þú tekur t.d. leigubíl og nærð framburðinum ekki rétt, skilur enginn bílstjóri neitt og þótt þú skrifir götunafnið á miða, eins og það er skrifað þarna neðanmáls á skiltinu, er það sama upp á teningnum því kínverjar lesa bara táknmálið og eiga það oft til að keyra mann bara eitthvað og henda manni svo út. Þetta lagast þegar maður forframast og fer að rata um borgina, sem ég er farin að gera, þá sest ég bara í framsætið, tala móðurmálið og bendi þeim bara á hvert þeir eiga að fara og það gengur oftast. Stundum þarf ég þó að hringja í Joey (túlkinn okkar) og láta hann tala við bílstjórann. Joey er meðal annars ráðinn til að sinna þessum upphringingum nótt og dag ef þörf krefur. 

Ég hugsa að margir útlendingar, sem stoppa stutt hér, haldi sig nálægt hótelunum út af þessu, meirihluta tímans. Borgin virkar ógnvekjandi kraðak í byrjun, en á hana lærist smám saman eins og allt annað. Það sem gerir gæfumunin, er hversu vinsamlegir allir eru, þó það sé lítið eða ekkert hægt að spyrja til vegar. Eina ráðið, er bara að ganga og ganga og skoða og skoða og þá kemur þetta alltsaman.

 Málakunnáttan er skammarlega lítil eftir fjóra mánuði, en maður kann rétt svona að bjóða góðan daginn og helstu kurteysisorð, ásamt hellingi af götunöfnum því maður er alltaf í þessum margnefndu leigubílum sem kosta allir kr. 72.  

Eitt er það í þessu landi skrifræðisins sem heillar mig mjög, en það eru stimplarnir. Allt er stimplað, þó sumt sjaldnar en annað, en allt er stimplað og ekkert sleppur undan hinu alsjáandi auga stimpilsins. Allar litlar verslanir gefa kassakvittun og svo er hún stimpluð (allir stimplar með rauðu)  Stærri búðir hafa dyraverði sem stimpla allar kvittanir, fyrr færðu ekki að fara út. Margir, ja ég held bara flest þessara stimpilmenna (nýyrði sbr. vélmenni) eru í alveg rosalega flottum einkennisbúningum, með snúrum og gullhnöppum og alltaf alveg grafalvarleg á svip, því þetta er greinilega mikið alvörumál. Þegar út er komið geturðu hent kvittuninni fyrir framan nefið á þeim og enginn deplar auga. Ég veit satt að segja ekki hvort þetta er atvinnubótavinna fyrir stimpilmenni og einkennisbúningasaumara, eða stimpla, stimpilpúða og blekframleiðendur - eða hvað þetta heitir nú alltsaman. 

Það sem heillar mig - eru stimplarnir sjálfir. Flestir eru þeir handútskornir með allskyns myndum og táknum, stórum og smáum. Það er ótrúlega gaman að fylgjast með þeim sem hafa atvinnu af að skera þá út. Þeir eru með pínulítil verkstæði, opin út á götu, (nánast lítil skot) víða um borgina og sitja þar við iðju sína. Ég er ef til vill svona mikill handverksmaður í mér, því ég hreinlega elska að fylgjast með þessari hagleiksvinnu þeirra. 

Svo ég bæti við smávegis um stimplana. Við keyptum okkur mjög fallega mynd um daginn, með 100 stórum handgerðum, kínverskum hamingjutáknum. Hún er í fallegum ramma eins og fallegar myndir eiga að vera, en þarna hefur eitt af stimpilmennum hins Kínversla alþýðulýðveldis heldur betur náð sér á strik, því ekki eru á henni minna en sex eldrauðir stórir stimplar og það á myndinni sjálfri.- Ja hvað skal segja- hvernig ætli ísl. myndlistarmanni þætti að fá svona glaðning á verkin sín? 

Erum á leiðinni út, til að kaupa farmiðana til Peking, Stendur til að fara þ. 28. -  Bið að heilsa heim,  eins og karlinn sagði, á ströndinni, liggjandi í blóði sínu og klóraði sér í hausnum - eftir að hákarl beit af honum fótinn.