Prútt

 

 Nóv.  ' 06.

Mjög algeng staða hjá Kínverjum. Þeir sitja svona tímunum saman. Ég hef séð kínverska ferðamenn sofa þó nokkra stund, í þessari stöðu úti á gangstéttum.

Því miður á ég engar myndir af prútti. það er mjög illa séð að taka myndir þar sem fleiri en 10 koma saman, það er oftast leyst í sundur með lögregluvaldi,ef til sést.

 

 

 

 

Í dag ætla ég að ræða aðeins um verslunarmátann hérna. Eins og allir vita, viðgengst prútt um allan heim, en það er nokkuð sem ég hef aldrei getað haft mig í, og þess vegna ekki verslað á þannig stöðum, nema þegar löngunin að eignast eitthvað (oftast algeran óþarfa) hefur borið mig ofirliði, en þá hef ég alltaf verið höfð að fífli og seljendur stórgrætt á túristahálfvitanum.

 Kína er engin undantekning frá prúttinu, en nú er það bara yours truly, sem er farin að færa sig upp á skörina og hefur gaman af. Það er svo gaman að stúdera þetta og núna þegar ég er orðin klár á reglunum, er þetta eins og skemmtileg íþrótt, skylmingar eða eitthvað svoleiðis.

Maður velur sér hlut, spyr um verð, fær það og ákveður síðan hvað maður er tilbúinn að borga. Því næst fer maður töluvert niður fyrir sitt fyrirfram ákveðna verð og býður þá upphæð. Nú byrja lætin, sölumaðurinn verður alveg steinhissa, alveg eins og ég varð á upphaflega verðinu, og segir þvert nei. Ég verð alveg ógurlega móðguð og þykist ætla að fara. Núna lækkar hann sig aðeins og ég segi aftur nei, þá horfir hann á mig spurnaraugum og ég hækka mig örlítið. Hann brosir og hugsar, jæja það er hægt að mjaka kerlingunni og lækkar sig aftur, bara örlítið. Ég segi þvert nei og stend við mína tölu alveg harðákveðin á svip og skjálfandi innan í mér.

Núna hættir honum að lítast á blekuna og verður alveg rosalega aumingjalegur á svip (svona, ætlarðu virkilega að svelta konuna mína og barnið), og horfir fast í augun á mér. Ég stend alveg gallhörð, ennþá töluvert undir verðinu sem ég var búin að ákveða í upphafi og þá byrjar showið. Hann hendir sér í gólfið eða götuna, hágrátandi og lætur öllum illum látum á kínversku, en ég læt mér fátt um finnast (enda skil ég ekki stakt orð) og þá rís hann á fætur aftur og lækkar sig aðeins, ég hugsa mig um og hækka mig örlítið, hann hristir hausunn og ég býst til að fara. Hann verður eins og hundur í framan og segir ok.ok.

Eftirleikurinn er það skemmtilegastia, því nú hefst lokakaflinn. Hann snýr sér undan, og ég held að hann sé í ógurlegri fýlu, en hann nær í einhverjar blaðadræsur og pakkar öllu undurvel inn, margvefur allt með tágabandi, réttir mér pakkan stoltur á svip, skælbrosir og segir, thank you, come again (það er eina enskan sem þeir kunna fyrir utan ok. ok.)) og ég geng burt alsæl, staðráðin í þessu come againi. Það skal tekið fram, að allt prútt fer fram á vasatölvum, svipbrigðum, kínversku og íslensku.

Það sem maður verður að passa er virða reglurnar og bakka aldrei með það sem maður er búinn að bjóða og hann hefur samþykkt. Það þykir slæmur skortur á siðferði og þú byrjar aldrei að prútta ef þú ætlar ekki að kaupa. Einu skiptin sem þú getur hætt við er, ef þér finnst verðið of hátt þegar hann hefur gert sitt lokatilboð sem þú vilt ekki taka.

Kínverjum finnst ógurlega gaman að fylgjast með prútti og stundum safnast stór hópur í kring um mann þegar á þessu gengur og endrum og eins hef ég fengið lófaklapp að viðskiptum loknum og klappar þá sá sem seldi ekkert síður með. Ég held að þeir klappi fyrir útlendingi sem hefur tekist að láta ekki plata sig , því ég held að kínverjar sjái stórt $ á enninu á öllum útlendingum. Þegar þetta gerist sný ég mér við og klappa fyrir þeim líka. Semsagt, þetta er íþrótt með leikreglur og heila gillið, þar sem allir brosa að leikslokum.

Svo eu það umbúðirnar í þessu blessaða, fyrrverandi keisarans, Kína. Hér er öllu pakkað ákaflega fallega og vandlega inn, svo vel og vandlega að það er nánast ógjörningur að opna pakkana og dugar þá ekkert til nema hnífar og skæri. Mér verður oft hugsað til gamla fólksins, þegar ég hálfþrítug, ræð varla við þetta! Það er alveg sama hvort það er matvara, klósettpappír, fatnaður eða what have you, þetta kostar allt slagsmál við umbúðir.

E.t.v. er þetta einhver stjórnskipuð leið til sparnaðar, á ég þá við að fólk kjósi frekar að vera án hlutanna en að standa í þessum atgangi. En eitt er víst, að allt er þar af leiðandi, ákaflega hreinlegt og ferskt sem kemur endanlega innan úr pappísflóðinu, svo maður tali ekki um úr plasti og áli. 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.8.2011 kl. 09:45]

Hahahaha skemmtileg frásögn.  Ég er ekki svona prúttari, en oft koma thailenskar konur til mín að kaupa blóm,og þær reyna oftast að prútta, eða gerður hér áður.  Núna þekkjumst við vel og þær vita að það þýðir ekkert.  Mér fannst þetta erfitt. Ef ég kaupa tíu st. hvað mikið kosta?

Við mættum svo margt læra af asíubúum, ráðdeild, sparnað og heiðarleika.  Það er gott að fá þennan kynstofn inn í okkar raðir.  Sorglegt að sú leið sé þeim næstum lokuð í dag, vegna þess að evrópumenn ganga fyrir þegar kemur að því að leyfa fólki að koma til okkar. 

Við erum nefnilega mikið betur sett með asíubúa heldur en allskonar mafíur frá austur Evrópu, sem er því miður oft tilvikið, því glæpklíkur sjá sér færi á að útfæra businesinn og færa sig þangað sem meiri peninga er að fá, mansal, eiturlyf og morð flylgja svo í kjölfarið.