Dolly Parton er bara sjálfri sér lík.

Ef fólk vill láta yngja sig upp, sem virðist vera krafan í skemmtanabransanum, þá er það þess mál. Ég er ekki viss um að Dolly væri jafn vinsæl ef hún væri bæði gömul og hrukkótt.

Mér finnst bloggið hérna farið að gefa sig töluvert út fyrir einhvað antipati á fegrunaraðgerðum og megrun.

Auðvitað er allt sem fer yfir strikið ljótt, það geta víst flestir  verið sammála um, en heilsusamleg megrun og gott útlit, þó með smá hjálp sé, ætti ekki að skaða neinn.

Hefur nokkur tekið eftir hversu ung og frískleg Ragga Gísla er, hún er þó ekkert unglamb lengur, eða Vigdís Finnbogadóttir á níræðisaldri?

Hikar ekki við að leggjast undir hnífinn

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.8.2011 kl. 00:54]

Já Bergljót mín, ég held að hvorki Ragga Gísla né Vigdís hafi lagst undir hnífinn.  Þær eru bara náttúrulega hamingjusamar konur sem hefur gengið vel í lífinu.  það er undirstaða og kjarni málsins.  Eins var með Bryndísi Schram, oh hvað hún var alltaf falleg og ung og ég er líka viss um að hún fór ekki undir hnífinn. Það að kunna að eldast og sætta sig við orðin hlut er eitt af því sem gerir fólk hamingjusamt.  Það er allavega mín skoðun.

[Bergljót Gunnarsdóttir, 2.8.2011 kl. 01:31]

Come on, mín kæra! Ég er alveg sannfærð um hið þveröfuga, og finnst ekkert að því. En Bryndís held ég að hafi ekkert gert í málunum, þó ég hafi ekki hugmynd um það. Það að geta leikið á samfélagið og breytt sér að vild, er það sem gerir flest fólk sem farið er að láta á sjá, og jafnvel áður en það verður, unglegt og hamingjusamt í dag. Þetta myndi ég bara kalla eðlilegt viðhald á mannamáli, en mismunandi þörf er fyrir slíkt  eftir samfélagsstöðu hvers og eins. Það er næstum eins og að hanga í dindlinum á síðustu öld, að finnast eitthvað að þessu, að mínu mati. Þetta er bara nútíminn hvort sem okkur líkar betur eða ver.

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 2.8.2011 kl. 01:38]

Sælar stelpur!  

Sammála þér Beggó, þetta er einkamál hvers og eins "for crying out loud".  Hver og einn getur síðan haft sína sýn á afstæði fegurðar.

Ásthildur hittir naglann þráðbeint á höfuðið, eða hverjum finnst ekki skemmtilegra að umgangast gleðigjafa frekar en fýlupúka.  Útlit er afstætt og verður ekki slitið frá persónuleikanum á bak við maskann.

Þið nefnið þarna þrjár dísir;  Röggu, Vigdísi og Bryndísi og sú síðastnefnda nefnd "skógardísin" sem allar vekja upp gleði og aðdáun við það eitt að sjá myndir af þeim. Þær hafa innbyggða "útgeislun" sem enginn hnífur, suga, eða bótox getur framkallað! 

Í gleði og friði

[DoctorE (IP-tala skráð) 2.8.2011 kl. 07:23]

Ég hef ekki tekið eftir að Vigga og Ragga hafi látið lappa upp á sig, en hún Dolly er eins og sirkus frík að sjá, manni dettur í hug "Tales from the crypt"

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 2.8.2011 kl. 09:03]

Mér finnst þessar þrjár konur einmitt hafa svo mikla útgeislun..Og þær hafa alltaf haft hana..Varla hafa þær farið undir hnífinn (sem er jú einkamál hvers og eins) fyrir 30 árum..Þær voru þá þegar þessir gleðigjafar..Manni líður vel í návist svona fólks..En hvað með karlana?..Eigum við ekki einhverja með útgeislun þar?:)

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.8.2011 kl. 09:13]

I rest my case  Sammála að þetta er hverjum og einum í sjálfsvald sett.  Það er bara einu sinni þannig að náttúruleg fegurð virkar best á mig, ekki bótox og stríkkanir. 

[Ásdís Sigurðardóttir, 2.8.2011 kl. 11:07]

Auðvitað er þetta einkamál hvers og eins en ég verð að viðurkenna að mér þykir píni krípí að fylgjast með fólki sem hefur látið krukka mikið í sig, verða gamalt, segi eins og Doctore, eins og "tales from the crypt"